Πρώτες σκέψεις
Καιρός να βάλουμε τους αγίους μας
ν, αναπαυθούν στα εικονοστάσια τους.
Τους κουράσαμε.. τους απογοητεύσαμε
Καιρός να αναστοχασθουμε,
και να προσαρμόσουμε στα καθ, ημάς,
ιδεολογιες και οράματα.
Καιρός, να ανιχνεύσουμε,
καινούργιες μεθόδους, δρόμους,
και διαδικασίες απαλυνσης
των κοινωνικών αδικιών
και ανισοτητων.
Καιρός να αποσυρθούν ησυχα,
όσοι δοκίμασαν και δεν τα κατάφεραν.
Καιρός, να κουβεντιάσουμε,
για μια νέα θλιβερή πραγματικότητα.
Το “εμείς” υποχωρεί τραγικά
μπροστά σ, ένα μίζερο “εγώ”.
Η ελπίδα υπάρχει, μοναχα,
στα θυμωμένα ματιά των παιδιών.
Ας κάνουμε χώρο.
“Όσο βαθειά ειν η νυχτα
Υπάρχει και ξημέρωμα”