Αφού διέλυσε στην ουσία την τεχνολογική εκπαίδευση τώρα έχει σειρά το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Ο ολετήρας Υπουργός σκέφτεται να νομοθετήσει τη συγχώνευση του ΕΑΠ με κάποιο άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Αγνοεί παντελώς ή αν δεν αγνοεί τότε κάτι άλλο συμβαίνει, ότι το ΕΑΠ αποτελεί το κλασικό, όπως σε όλη την Ευρώπη, δημόσιο Πανεπιστήμιο με σπουδές από απόσταση που υπηρετεί τις εκπαιδευτικές και μορφωτικές ανάγκες χιλιάδων πολιτών χωρίς πρόσβαση στις κλασικές δομές της κλασικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει χώρα μέλος του ΟΗΕ που να μη διαθέτει αντίστοιχο με το ΕΑΠ Πανεπιστήμιο. Πρέπει δε να τονίσουμε ότι το ΕΑΠ των σαράντα χιλιάδων εγγεγραμμένων φοιτητών, σταδιακά και μέσα από πολλές και ποικίλες δυσκολίες φαίνεται να βρίσκει τα τελευταία δέκα χρόνια το δρόμο του.
Έχει αρχίσει να εφαρμόζει μια πολιτική ανοιχτών θυρών με ελληνόφωνα και αγγλόφωνα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα τα οποία διαρκώς εμπλουτίζονται και ανανεώνονται προσαρμοζόμενα στις ανάγκες τόσο των ενδιαφερομένων όσο και της αγοράς εργασίας. Φυσικά ο δρόμος αυτός είναι μακρύς και καθόλου ανεμπόδιστος. Η ημέρα που το ΕΑΠ θα μπορεί να κοιτά στα μάτια το Open University της Μεγάλης Βρετανίας δεν είναι κοντά αλλά τα θεμέλια για μια τέτοια προσπάθεια έχουν μπει.
Είναι αδιανόητο η χώρα να μη διαθέτει ένα δημόσιο ανοιχτό Πανεπιστήμιο, αυτοτελές, αυτοδύναμο και ικανό να αναπτύσσεται σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ακαδημαϊκές και εκπαιδευτικές γενικότερα εξελίξεις. Ο ρόλος του ΕΑΠ, ενώ ξεκίνησε, κακώς, σαν «Πανεπιστήμιο ευκολίας» σταδιακά άλλαξε. Μπορούμε να ισχυριστούμε εκ του ασφαλούς, παρά τις όποιες λογικές ενστάσεις, ότι έχει τα βασικά τουλάχιστον χαρακτηριστικά και τις αντίστοιχες δραστηριότητες ενός κλασικού παραδοσιακού Πανεπιστημίου και μάλιστα με διεθνείς προδιαγραφές.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ενισχύσει ποικιλότροπα το ΕΑΠ, αντί να το υποστηρίξει και να εφαρμόσει πολιτική επέκτασής των δραστηριοτήτων του σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, «σκέφτεται» να το ενσωματώσει στην ουσία σε κάποιο άλλο δημόσιο Πανεπιστημιακό ίδρυμα, περιθωριοποιώντας το και αφαιρώντας του τον ιδιαίτερο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει τόσο στην ενδοχώρα όσο και διεθνώς. Επειδή η εξ αποστάσεως εκπαίδευση καλπάζει κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο, επειδή στις προηγμένες, και όχι μόνο, χώρες οι επενδύσεις στον τομέα αυτόν αυξάνονται ετήσια με πολύ υψηλούς ρυθμούς, φρόνιμο θα ήταν οι επικεφαλής της Εκπαίδευσης στη χώρα μας, να επαναπροσδιορίσουν την πολιτική τους και να αφήσουν στο περιθώριο τους πειραματισμούς.
Αντί, στο πλαίσιο ενός εθνικού διαλόγου και πάντοτε σε συνεργασία με την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΕΑΠ, να υιοθετήσουν ένα στρατηγικό πρόγραμμα ανάπτυξής του ΕΑΠ με βάση τα διεθνή πρότυπα, οι ιδεοληπτικοί του Υπουργείου της Παιδείας προγραμματίζουν, (εσκεμμένα άραγε τον μαρασμό και τη σταδιακή εξαφάνισή του από τον εθνικό και Ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό χάρτη. Και μόνο η σκέψη και η όποια αρχική συζήτηση για «αλλαγή» του χαρακτήρα και της αποστολής του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου είναι «εγκληματική». Το ΕΑΠ όχι απλά δεν πρέπει να συγχωνευτεί αλλά απεναντίας πρέπει να ενισχυθεί και να διευρύνει τόσο τις παραγωγικές του δυνατότητες όσο και την δραστηριότητά του διεθνώς. Ας επικρατήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, η λογική. Όχι άλλα πειράματα στην πολύπαθη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ανοίξτε τα μάτια σας εκεί στο Υπουργείο Παιδείας.
Δείτε τι γίνεται γύρω σας. Γίνετε έστω και αποτελεσματικοί αντιγραφείς. Οι «προσωπικές» σας παρεμβάσεις μπορεί να αποδειχτούν μοιραίες. *Γιώργος Μεντζελίδης Σύμβουλος Οργάνωσης και Ανάπτυξης εκπαιδευτικών φορέων μεταλυκειακής εκπαίδευσης