«Θυμάστε μήπως την εποχή της “λαδωμένης χαρτοπετσέτας”;
Αν όχι, θυμηθείτε την γρήγορα. Διότι ήταν η εποχή που οδήγησε την Ελλάδα σε χρεοκοπία. Και οι ομοιότητες με το σήμερα είναι βαθύτατα ανησυχητικές.
Εκείνη λοιπόν η εποχή, η εποχή του Κώστα Καραμανλή, χαρακτηρίστηκε από έλλειψη σχεδιασμού. Όλα στον αυτόματο.
Κανένα όραμα, κανένα σχέδιο, κανένας στόχος.
Και έμεινε με την ρετσινιά ο τότε υπουργός Οικονομικών διότι πήγαινε στην Ευρώπη και έγραφε τους στόχους για την Εθνική μας Οικονομία σε λαδωμένες χαρτοπετσέτες…
Μάθαμε τίποτα από τότε; Έτσι έμοιαζε. Αλλά όχι. Γιατί είμαι τόσο απόλυτος; Διότι ο κ. Μητσοτάκης ανακάλυψε λεφτόδεντρα. Το λεφτόδεντρο δεν είναι απλά εξωγενής πηγή χρήματος. Το λεφτόδεντρο είναι εξωγενής πηγή χρήματος που ξοδεύεις χωρίς σχέδιο, και τίποτα δεν συμβολίζει το λεφτόδεντρο του Μητσοτάκη όσο η διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης. Παρά τα δισεκατομμύρια που μοιράστηκαν η Ελλάδα παραμένει εκεί, κολλημένη, προτελευταία σε αγοραστική δύναμη νοικοκυριού. Η αισχροκέρδεια παραμένει εκεί, κολλημένη, να περιμένει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα στο ράφι, στο νοίκι, σε κάθε λογαριασμό.
Όλα στον αυτόματο πιλότο. Κανένα όραμα. Κανένα σχέδιο. Κανένας στόχος. Και επειδή έβγαλαν γλώσσα τις τελευταίες ημέρες διάφοροι υπουργοί της κυβέρνησης ή άλλοι υπουργοί, πρώην σύντροφοί μας στο ΠΑΣΟΚ, έπαθαν αμνησία, θέλω να υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε ούτε όταν φτιάχναμε στοιχειώδες κοινωνικό κράτος σχεδόν από το μηδέν, ούτε όταν κάναμε μεγάλα έργα. Χρεοκόπησε όταν πορευτήκαμε χωρίς σχέδιο. Την εποχή της “λαδωμένης χαρτοπετσέτας”.»
Απόσπασμα από την ομιλία μου στην Ολομέλεια της Βουλής – 03.04.2025