Απλός, λιτός, κατανοητός και άκρως εμπεριστατωμένος ο πρόεδρος Επωνύμων Προϊόντων κ. Νίκος Καραγεωργίου σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη με πολλά μηνύματα προς όλους…
δίνει το δικό του στίγμα για το επιχειρείν της πολιτικής κοινωνίας αλλά και την πορεία της χώρας.
Ερ. Κύριε Καραγεωργίου είδα ένα άρθρο σας στο οποίο αναφέρετε ότι το 2019 είναι μία κρίσιμη χρονιά. Για πείτε μας γιατί.
Απ. Πάμε από κρίση σε κρίση κύριε Μαυρέα. Ή μεγαλύτερη ή μικρότερη, είμαστε σε κρίση μέσα.
Ερ. Δε συμφωνείτε δηλαδή με αυτούς που λένε ότι φύγαμε από το μνημόνιο και θα είναι όλα καλά τώρα;
Απ. Όχι, όχι γιατί ξέρετε η αρετή είναι και αμείλικτη και ξεροκέφαλη. Αν θέλετε λοιπόν να μιλήσουμε για την έξοδο από το μνημόνιο και τις υποχρεώσεις που έχει η χώρα και μέσα στο Φεβρουάριο και συνεπώς και το 2019, πρέπει να βγούμε στις αγορές για να μπορέσουμε να καλύψουμε αυτά τα ποσά. Οι αγορές είναι απαγορευτικές γιατί έχουμε αυτή τη στιγμή ένα 4,4 σπρεχ στα 10ετή ομόλογα, αυτός είναι ο δανεισμός, σε αντίκρισμα θα σας πω μόνο 3 νούμερα χωρών οι οποίες ήταν στη θέση μας και κατάφεραν και βγήκανε.
Ένα τοις εκατό έχει η Ισλανδία, ενάμισι τοις εκατό η Πορτογαλία και δύο τοις εκατό περίπου η Κύπρος. Εμείς είμαστε στο 4,4.
Αυτή η τεράστια διαφορά είναι απαγορευτική γιατί σε υποδουλώνει ακόμη περισσότερο στην αύξηση του δημοσίου χρέους.
Ερ. Κύριε Καραγεωργίου, γράφετε διάφορα άκρως σοβαρά και προτείνω σε όλον τον κόσμο να μπει να διαβάσει αυτή την ανακοίνωση, η οποία δεν είναι παραπάνω από μία σελίδα αλλά ειλικρινά το λέω «ζήλεψα δημοσιογραφικά» με τον τρόπο που έχετε γράψει και θα αναφερθώ ακριβώς σε αυτό που είπατε προηγουμένως, δηλαδή ότι όλοι δε γνωρίζουμε ότι εάν αντληθούν κεφάλαια με επιτόκιο που υπερβαίνει το 4% η δημοσιονομική επιβάρυνση της οικονομίας θα είναι τέτοια που η χώρα θα χρειαστεί να προσφύγει εκ νέου σε μνημονιακή δέσμευση.
Απ. Κοιτάξτε και ο πρώην πρωθυπουργός ο κύριος Σημίτης το είχε πει …και οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς έχουν γράψει ότι δε βλέπουν με ποιον τρόπο Η Ελλάδα θα αντλήσει τα κεφάλαια με τις προϋποθέσεις αυτές που συζητάμε… είναι στην κατεύθυνση που αναφέρει το «ταπεινό» μου άρθρο.
Ερ. Το «ταπεινό» σας άρθρο ξεκινάει με κάποια λόγια που πιστεύω ότι χτυπάνε στην καρδιά γιατί πιάνετε την ουσία κύριε Καραγεωργίου αν μου επιτρέπετε ακριβώς την έννοια της φράσης «η εξέλιξη των πραγμάτων». Λέτε δηλαδή ότι για να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη από φέτος μέχρι το 2025 χρειαζόμαστε 200 δις επενδύσεις. Άραγε πώς θα πάμε στην ανάπτυξη;
Απ. Βεβαίως, βεβαίως και μπορώ να το αιτιολογήσω αυτό. Η βιομηχανία ξέρετε που είναι ο κύριος παράγοντας της προστιθέμενης αξίας αλλά και της απασχόλησης είναι μία επιχειρηματική μορφή η οποία είναι συνέχεια εν εξελίξει δεν είναι στάσιμη. Συνεχώς λοιπόν πρέπει να εξελίσσεται και να ψάχνει τρόπους να μειώσει κόστος, να παράγει χρηστικότερα προϊόντα που σημαίνει τεχνολογικό εξοπλισμό ο οποίος θα πρέπει να ανανεώνεται τεχνικά και λόγω φθοράς αλλά και λόγω νέων τεχνολογιών. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε την έκρηξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της τεχνητής νοημοσύνης.
Απλή αντικατάσταση ή αν θέλετε απλή απόσβεση των υπαρχόντων. Χρειάζονται τα χρήματα που σας λέω. Δε μπορεί να είναι λιγότερα. Σε σχέση με το ΑΕΠ που έχουμε και την κύρια πηγή υπεραξίας η οποία θα μπορέσει ίσως με την ανάπτυξή της να κάνει τη χώρα να γίνεται συνεχώς – έστω και μικρή κλίση – επαρκέστερη, πλουσιότερη να το πω. Αυτή τη στιγμή που συζητάμε δε διακρίνω κάτι τέτοιο στον ορίζοντα και μη θεωρήσετε ότι αυτά τα χρήματα – βεβαίως για την οικονομία της χώρας μας είναι υπέρογκα – ο μόνος τρόπος για να γίνουν αυτά που λέμε είναι οι επενδύσεις. Αλλά από τη μία μεριά το αντιεπιχειρησιακό κλίμα από την άλλη μεριά η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης που την έχει καταστήσει μη φορολογικά δυνάμενη να ανταποκριθεί, συμπληρώνουμε το παζλ αυτό. Αυτά δε με κάνουν αισιόδοξο. Πώς να με κάνουν;
Για την υπερφορολόγηση θέλω να σας πω ότι το 20% του πληθυσμού, πληρώνει το 83% των φόρων. Το 20% του πληθυσμού λοιπόν είναι αυτό το οποίο παράγει τις υπεραξίες για να μπορέσει να ζήσει η κοινωνία ολόκληρη, ο δημόσιος τομέας. Και προς θεού μη νομίσετε ότι ισχυρίζομαι πως δεν πρέπει να υπάρχει δημόσιος τομέας.
Βεβαίως και πρέπει να υπάρχει.
Το θέμα όμως είναι πως η υπερφορολόγηση έχει πέσει σε ανθρώπους οι οποίοι παράγουν και ως εκ τούτου ό,τι παρεπόμενο από αυτό εξαρτάται από τη φορολόγηση. Όταν την εξοντώσεις κι αυτή τη φορολόγηση , σκοτώνεις την αγελάδα την οποία αρμέγεις.
Ερ. Υπάρχουν κυβερνήσεις, άτομα, προσωπικότητες που είναι κατά του επιχειρείν. Λέτε πως αυτή η πραγματικότητα η οποία δυστυχώς όχι μόνο δεν προβάλλεται , η ουσιαστική ανάπτυξη εννοώ, αντιθέτως συσκοτίζεται και καλύπτεται με επιδοματικές πολιτικές και παροχές.
Απ. Αυτό παραπέμπει στην αρχαία κινέζικη παροιμία ότι αντί να δώσεις σε έναν φτωχό άνθρωπο ένα ψάρι καλύτερα είναι να τον μάθεις να ψαρεύει. Εδώ μοιράζουμε ψάρια εμείς. Επιδοτήσεις οι οποίες είναι για πολιτικούς λόγους και είναι ευνόητο το πού αποβλέπουν.
Σε μία αύξηση ψήφων κι όλα τα παρελκόμενα.
Εδώ όμως το θέμα δεν είναι να δώσεις ένα ψάρι. Το θέμα είναι μία συνολική ανάταση της χώρας με μεθόδους που δεν είναι δα και η ανακάλυψη του τροχού ή της φωτιάς.
Εδώ στην παγκοσμιοποίηση τα πάντα είναι γνωστά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να μπορέσουμε να παράγουμε περισσότερα πράγματα σαν χώρα. Για να αυξήσουμε την παραγωγή χρειάζονται επενδύσεις.
Οι επενδύσεις δεν έρχονται πρώτον γιατί η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι εντελώς θολή, ποιος θα έρθει να επενδύσει; Και δεύτερον επειδή υπάρχει η υπερφορολόγηση και το κλίμα το οποίο δεν ευνοεί τις επενδύσεις. Λιμνάζουν για χρόνια οι επενδύσεις που θα έδιναν δουλειά σε ανθρώπους. Οι επενδύσεις θα ήταν εφαλτήριο προσλήψεων και θα έφερναν μείωση της ανεργίας. Η μείωση της ανεργίας που ακούω να επικαλούνται είναι με μισθούς 400 ευρώ.
Αν θέλετε, είμαστε 26η στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έπονται η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Όλες είναι από πλευράς δεικτών ανάπτυξης πολύ πιο μπροστά από μας.
Ερ. Κύριε Καραγεωργίου αναφέρεστε στο ρόλο που παίζει η ανάπτυξη στην κρίση της ρευστότητας. Αλλάζουν οι συναλλαγές, παραμορφώνονται οι όροι της αγοράς. Δηλαδή;
Απ. Η ρευστότητα αυτή τη στιγμή είναι φάντασμα. Γνωρίζετε την κατάσταση των τραπεζών. Δε μπορούν να χρηματοδοτήσουν ελλείψει χρημάτων. Αλλά και εκεί που μπορούν να χρηματοδοτήσουν όταν έχουν επιτόκια της τάξης του 8% ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη 2,5-3% , τότε για ποια ανταγωνιστικότητα μιλάμε; Βάλτε και τα κάπιταλ κοντρόλς τα οποία αποθαρρύνουν μαζί με όλα τα άλλα τις οποιεσδήποτε επενδύσεις, ποιος θα ζητήσει χρήματα τα οποία δε θα μπορέσει να επιστρέψει μετά; Άρα το θέμα ρευστότητας είναι σχεδόν μία τελειωμένη υπόθεση.
Μακάρι να αλλάξει.
Κατ’ αρχάς πρέπει να καταργηθούν αυτά τα κάπιταλ κοντρόλς και δεύτερον θα πρέπει να πάψει να αποστραγγίζεται η μεσαία τάξη στην Ελλάδα. Και θα επαναλάβω ξεροκέφαλα κι εγώ γι άλλη μια φορά, ότι εάν αποστραγγιστεί – που αποστραγγίζεται αυτή η τάξη – από ποιον θέλουμε να παράγονται οι υπεραξίες ; ποιες θα τροφοδοτήσουν την απασχόληση, την ανάπτυξη και μέσω των πόρων την ανάταξη στους δείκτες της χώρας; Αυτή τη στιγμή οι δείκτες της χώρας είναι όλοι αρνητικοί.
Ξέρετε ότι για τα 16 απαιτούμενα για την έξοδο στις αγορές δεν έχει γίνει οποιαδήποτε δουλειά; Για τα 16 απαιτούμενα για τα οποία είχε συμφωνηθεί εν χορδαίς και οργάνοις μαζί με την έξοδο από τα μνημόνια και να δούμε πώς θα κυλήσει ο Φεβρουάριος. Και επ αυτού, θα πρέπει να πληρώσουμε 10 δις μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου.
Δημιουργήθηκε ένα μαξιλάρι με την υπερφορολόγηση, στράγγισε η οικονομία…όταν τρώει κανείς από τα έτοιμα τι θα γίνει στη συνέχεια;
Ερ. Λέτε ότι η αναπτυξιακή πολιτική όταν είναι σοβαρή πρέπει να είναι απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και άλλα σύνδρομα. Δε σας κρύβω και σε μία άλλη ανακοίνωση που διάβασα από το φίλο σας το Βασίλη Κορκίδη τον πρόεδρο του ΕΒΕΠ λέει ότι η ελληνική οικονομία είναι σε κατάσταση άπνοιας και οι παρούσες κοινοβουλευτικές ισορροπίες προδιαγράφουν ένα νεκρό επενδυτικό χρόνο. Δηλαδή αν εσείς σαν πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανικών Επωνύμων Προϊόντων, ο Βασίλης ο Κορκίδης σαν πρόεδρος του ΕΒΕΠ, βλέπετε τόσο γκρίζα για να μην πω μαύρη την επόμενη μέρα, ο κόσμος τι θα μπορεί να περιμένει;
Απ. Φταίμε όλοι δηλαδή και τα Μέσα Ενημέρωσης – ευχαριστώ για την πρόσκληση αλλά θα πω μερικές σκληρές αλήθειες – και η κοινή γνώμη που αν θέλετε «συνηθίζει στα Μέσα», ασχολούνται 97% για να μην πω και περισσότερο με την πολιτική αυτή καθαυτή και αγνοούν παντελώς την οικονομία.
Έχετε δει ένα δελτίο ειδήσεων να αναφερθεί στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας; Κάποιος εξειδικευμένος δημοσιογράφος που μπορεί να αναφέρει αυτόν τον αριθμό ή εκείνον τον αριθμό, παίρνει ένα 3λεπτο το πολύ 4λεπτο κι εκεί τελειώνει η ιστορία. Και ασχολούμαστε συνέχεια με το τι έκανε ο α΄ ή ο β΄ πολιτικός, ο γ΄ πολιτικός και τα λοιπά.
Η οικονομία δηλαδή έχει έρθει σε δευτερεύουσα, τριτεύουσα, τεταρτεύουσα προβολή και σειρά.
Ενώ θα ήταν κατά την ταπεινή μου γνώμη και κατά την αξιολογική σημαντικότητα το πρώτο θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Τι κάνει η οικονομία; Πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν; Πόσες άνοιξαν; Ποιοι έχουν προβληθεί; Που; Τι γίνεται με τις επενδύσεις που είναι πάρα πολλές;
Εκείνο το 200άρι που έχει γίνει πρώτο θέμα…το επίδομα…μονοπωλεί το περιστασιακό ενδιαφέρον αυτών των οποίων θα δοθεί. Η πηγή όλων αυτών των πραγμάτων βρίσκεται στην πραγματική οικονομία. Κάποτε πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Πώς θα αλλάξει αυτό όταν ο λαός ασχολείται με την διεκδίκηση των 200 ευρώ και τα Μέσα με το τι κάνει ο α΄ ή ο β΄ πολιτικός;
Ο ελληνικός λαός μετά τις μακάβριες δεκαετίες δεν έχει καταλάβει αυτό το σεισμό που έχει εκτελεστεί στην πραγματική οικονομία και στην πραγματική θέση της χώρας μας, την οποία θα τη λύσω με δύο νούμερα. Είναι 2% στην ευρωπαϊκή ένωση και 0,2 στην παγκόσμια κατάταξη.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι τα διάφορα φανς τα οποία κυκλοφορούν ανά κόσμο και επενδύονται σε πολλές χώρες, γιατί να ασχοληθούν με την Ελλάδα και να έρθουν εδώ να επενδύσουν; Για το μέγεθός της; Το μόνο που μας σώζει είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η γεωπολιτική θέση μας.
Η γεωπολιτική θέση μας…αν βάλει κανείς και τον τουρισμό μέσα τότε είναι βεβαίως πολύ ελκυστικές, αλλά δε φτάνει αυτό.
Ερ. Κύριε Καραγεωργίου επειδή η εκπομπή μας εδώ κάθε Κυριακή είναι «Λόγος και Αντίλογος» θέλω να σας κάνω και έναν αντίλογο. Υπάρχουν πολλές φωνές που λένε ας πούμε ότι κάποιοι επιχειρηματίες ήταν κρατικοδίαιτοι οι οποίοι αγκιστρώθηκαν πάνω στο άρμα των πολιτικών, των κυβερνήσεων , παίρνανε από το «σαρκίο του κράτους» και η χώρα έχει μείνει μετέωρη. Δηλαδή υπάρχουν ευθύνες και σε ένα μεγάλο κομμάτι επιχειρηματιών, των επιχειρήσεων όλων αυτών που με διάφορα τερτίπια…και στο «επιχειρείν»…
Απ. Αληθέστατο.
Ερ. …και άφησαν τις υγιείς επιχειρήσεις στην «τύχη τους» δηλαδή βλέπω ότι έχουν διαγράψει χρέη εκατομμυρίων και όπως πολύ σωστά είπατε και με συγκινήσατε, υπάρχουν άνθρωποι που είναι μικρομεσαίοι και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Πληρώνουν με το «αίμα» τους όλες τις υποχρεώσεις τους και βλέπουν άλλους να …τι να πω τώρα; να «κλέβουν» ασύστολα το κράτος και τους πολίτες χωρίς να υπάρχει και κάποια τιμωρία.
Απ. Αυτό που λέτε είναι αληθέστατο αλλά θα ήμουν και ο τελευταίος που θα επικροτούσα τέτοιες ιστορίες. Είναι μέριμνα του κράτους να τους αναγνωρίσει και να τους αποβάλει κι αν θέλετε, ο καλύτερος δυνατός τρόπος …γιατί οι κρατικοδίαιτοι ποτέ δεν πρόκειται να λείψουν, πάντα θα υπάρχουν, η μείωσή τους είναι το θέμα, όταν λοιπόν πάει κάποιος και δίνει 80% έκπτωση για ένα δημόσιο έργο πώς το ακούτε; Έχει γίνει ένας προϋπολογισμός και στο παζάρι που γίνεται φτάνουν στο 80% έκπτωση. Είναι μία γνωστή πορεία που συμμετέχουν ασφαλώς και κρατικοί φορείς ασφαλώς.
Και θα πω και δύο λέξεις «αμαρτία» για το ελληνικό γίγνεσθαι. Η πρώτη είναι το κέρδος των επιχειρήσεων και η δεύτερη είναι η αξιολόγηση.
Σεισμός, σεισμός: αξιολόγηση.
Να γίνει το κράτος, ένα σύγχρονο κράτος. Και το κράτος γιατί αυτός είναι ο ρόλος του τεχνικά να βοηθάει την παραγωγή πλούτου. Δε θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σας, αλλά αυτά δεν είναι σημεία – αν θέλετε – διαφθοράς;
Ερ. Βλέπουμε ειδικά στα σούπερ μάρκετ τελευταία να προσανατολίζονται οι καταναλωτές στα «προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας» (prived market) δηλαδή στη μάρκα των σούπερ μάρκετ.
Απ. Είναι μία φυσική εξέλιξη της αγοράς. Είναι φθηνότερα από τα επώνυμα. Επειδή είμαι πρόεδρος του συνδέσμου των επωνύμων προϊόντων, έρχομαι να σας πω με ακράδαντα στοιχεία ότι και τα prived προϊόντα βρήκαν τις θέσεις τους στο καλάθι του καταναλωτή αλλά αν σας πω ότι δεν υπερβαίνουν ή δε φτάνουν το 20% σε σχέση με το 80% που είναι τα επώνυμα προϊόντα , μην εκπλαγείτε. Και ο λόγος είναι απλός.
Στη κρίση η κάθε νοικοκυρά που είναι η καλύτερη οικονομολόγος στα του οίκου της βλέπει τη σχέση της τιμής ως προς την ποιότητα, δηλαδή πόσα χρήματα θα πληρώσω που να αξίζει το προϊόν το οποίο αγοράζω. Η κρίση της νοικοκυράς δεν ξεγελιέται εύκολα. Διαλέγει εκείνο το οποίο θα είναι και οικονομικότερο… Οι Άγγλοι έχουν μία παροιμία ότι «δεν είμαι πλούσιος για να ψωνίζω φτηνά».
Η αγορά έχει βρει μία ισορροπία και άνθρωποι οι οποίοι για διάφορους λόγους δε μπορούν να πληρώσουν μία μάρκα προτιμούν τα άλλα προϊόντα. Είναι μία φυσιολογική εξέλιξη. Εάν όμως δείτε την προτίμηση ποσοστιαία θα δείτε ότι η μάρκα και με πολύ λεπτή αξιολόγηση ή και προτίμηση κατέχει τη θέση της.
Ερ. Θέλω να μας υποσχεθείτε ότι και άλλη μία από τις επόμενες Κυριακές θα έχουμε τη χαρά να σας φιλοξενήσουμε.
Απ. Λέω ναι, ευχαριστώ για την πρόσκληση και θέλω να αναφερθώ και στο Βασίλη Κορκίδη, που είναι ένας πολύ καλός μου φίλος και μέλος στο Δ.Σ. Τα λέει κάθε τόσο. Το ΕΒΕΠ είναι ένα επιμελητήριο που συγκεντρώνει χιλιάδες επιχειρήσεις, όπως και όλα τα επιμελητήρια της χώρας. Μη νομίζετε ότι δεν τα λένε. Δεν περνάνε καν στις ειδήσεις.
Σας τιμά η πρόσκληση που μου κάνατε και είπαμε κάποια πράγματα που θα πρέπει κάποια στιγμή να κυριαρχούν και είναι η προκοπή της χώρας μας. Και όλα αρχίζουν από το οικονομικό θέμα.
Ας ευχηθούμε καλή προκοπή και καλή Κυριακή. Σας ευχαριστούμε θερμά.
Ολόκληρη η συνέντευξη στο βίντεο που ακολουθεί: