Τρίκαλα: 1.καλο κλίμα 2. Άφθονα νερά 3. Υπέροχα κρασιά, άφθονα αμπέλια. Τρεις τόποι, μια διαδρομή. Εκεί που ο χρόνος σταματάει.
Κάτω Τρίκαλα 2 ώρες κι ούτε, απ την πολύβουη Αθήνα.
Η παλαιότερη συνοικία των Τρικάλων. Υψόμετρο 900 μ.
Καφέ κάτω από τα 2 αιωνόβια πλατάνια που αγκαλιάζονται σαν ένα. Για καφέ ξεκινάς στα υπέροχα τυριά με πετιμέζι και εννοείται στο τυροπιτάρι, καταλήγεις.
Μπυριτσα και τυράκι του τόπου.
Το ταξίδι συνεχίζεται στην Μεσαία συνοικία Τρικαλων, στα 1000 μέτρα υψόμετρο, με μια πανοραμική θέα στα επιβλητικά βουνά της Κορινθίας.
Όμορφοι, αρχοντικοί, παραδοσιακοί ξενώνες σαν να βγήκαν από παραμύθι. Ξύλο, πέτρα, φύση. Άνθρωποι ξέγνοιαστοι και χαμογελαστοί, μας υποδέχτηκαν με όλη την καλή διάθεση να βρίσκεται στον αέρα.
Η ορμόνη της ευτυχίας, πρέπει να παράγεται εκεί.
Θα αναφέρω με χαρά το όνομα του ξενώνα Anemoessa, ξενώνας σαν σε παραμυθι, σαν να ζουν εκεί νεράιδες.
Την εκτίμηση μου στην κ. Γιωτα, για τους τρόπους, το κέφι και περιποίηση της.
Το δωμάτιο αγκαλιά με τις καρυδιές και το οξυγόνο. Κι εκεί ναι, σταμάτησε ο χρόνος. Ένα ξύλινο μπαλκόνι κι όλα τα καλά του κόσμου στα πόδια σου. Αναπνοές με μάτια κλειστά και οξυγόνο να σε κατακλύζει.
Ένα δεντροσπιτο στην αυλή και άφθονα λουλούδια, συμπληρώνουν το τοπίο.
Το βράδυ ακόμη πιο όμορφο, με δεκάδες λαμπάκια. Η θέα από το δωμάτιο, πνιγμένη στις καρυδιές, τα έλατα, τα πλατάνια και τα κελαηδίσματα.
Καφές στο μπαλκόνι με την απεριόριστη θέα, επιβάλλεται.
Μόλις σουρούπωσε ξεκινήσαμε για τα Άνω Τρίκαλα, στα 1100 μέτρα υψόμετρο, τη συνοικία με τις δροσερές πηγές, τα έλατα, τα πλατάνια και τους πέτρινους πύργους.
Κι εκεί στα Άνω, ξεκίνησε η βροχή, κάτι που δεν παραξένεψε τους ντόπιους, αλλά εμάς μας βρήκε με άκρως καλοκαιρινά ρούχα να περπατάμε μέσα στη βροχή. Αυτό κάνουν τα Τρίκαλα, όσο κι αν για κάποιους φανεί υπερβολικό.
Σε σαγηνεύουν και σε μαλακώνουν.
Σου θυμίζουν τι είσαι και πού ανήκεις.
Εδώ αξίζει μία παρένθεση. Να αναφερθώ στην αγάπη των κατοίκων για τα τετράποδα είναι εμφανής, μιας και σκυλάκια και γατούλες κυκλοφορούσαν άφοβα. Μάλιστα μας συντρόφευσε ένα τσοπανόσκυλο σε όλη τη διαδρομή.
Κάθε λίγο θες να σταματάς να μυρίζεις και να γεύεσαι.
Δεν είναι τυχαίο που ο Παυσανίας αναφέρει τα Τρίκαλα στα Αχαϊκά.
Κάποτε σε αυτόν τον τόπο κατέφθαναν ασθενείς για να θεραπευτούν με βοηθό το κλίμα και τον καθαρό αέρα. Έφτασε ένα 2ημερο για να το καταλάβουμε κι εμείς.
