Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι το πρόσωπο της Ελλάδας που θέλουμε!
“Τί να πω; Ντρέπομαι να μιλήσω!”.
Η λέξη που δεν ακούσαμε από κανένα μέχρι σήμερα! “Ντρέπομαι!”.
Με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος.
Με τον Εθνικό Ύμνο να τον ψάλλουν μέσα στην Πόλη οι Έλληνες!
Η ελληνική χαρμολύπη σε όλο της το μεγαλείο!
Νικητής, μπαρουτοκαπνισμένος, αλλά ματωμένος, τραυματισμένος κι αυτός βαριά όπως όλοι μας!
Αυτή την Ελλάδα θέλουμε, κύριοι!
Την Ελλάδα των καθαρών προσώπων, αμόλυντων από το στίγμα του κομματισμού!
Την Ελλάδα του μοναχικού αγώνα, την Ελλάδα της πικρής, αλλά άξια νίκης.
Με το ακάνθινο στεφάνι αντί για κότινο στην κεφαλή, αλλά με τιμή και δόξα , φωτοστέφανο που ξεπροβάλλει μέσα από τα χαλάσματα!
Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία αγωνίζονται αυτά τα παιδιά, με χορηγό πολύτιμο την οικογένειά τους και με όλους τους Έλληνες να τους “σταυρώνουν” πριν από το ξεκίνημα κάθε προσπάθειας!
Και μην τολμήσει ΚΑΝΕΙΣ από τους γνωστούς “παρτάκηδες”, που σπεύδουν να καρπωθούν τον κόπο εκείνων που μαθαίνουν να παλεύουν για να νικήσουν, να τρέξει να “φωτογραφηθεί” στο πλάι τους.
Αυτή την ώρα σκέφτομαι και τον μακαρίτη τον “Μητσάρα”.
Τον μοναδικό άνθρωπο που του άξιζε να φωτογραφίζεται δίπλα στους νικητές! Κι όχι οι “επίσημοι” παρατρεχάμενοι!
Ο Μίλτος είναι ο Έλληνας στον οποίο θέλουμε να μοιάσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας!
Να σε χαίρονται οι δικοί σου και οι φίλοι σου, παλληκάρι μου!
Και να μείνεις πάντα έτσι. Η ελπίδα, που γεννιέται στα πάμφτωχα Γρεβενά, την αδικημένη αυτή “Μονοεδρική”!
Τιμή και δόξα, σε εσένα, αγόρι μου, που μας έκανες να κλάψουμε, αλλά με κάπως λιγότερο πικρά δάκρυα!
Δ. Καπράνος.