Τα κροκοδείλια δάκρυα, είναι φλόγα που φουντώνει την οργή και αυτό το “ ΛΑΘΟΣ”, ζητάει τιμωρία!
Με μια εφαρμογή ακόμη και στο κινητό (Marine traffic),μπορούμε να δούμε όλα τα πλοία που ταξιδεύουν, σε όλο το κόσμο.
Είναι μια εφαρμογή που δείχνει τα πλοία και ανάλογα με το χρώμα τους, ξέρουμε και το τύπο του πλοίου. Με το πράσινο χρώμα, είναι φορτηγά. Με το κόκκινο πετρελαιοφόρα. Με το μπλε, είναι επιβατηγά και ούτω καθεξής.
Με ένα κλικ πάνω σε ένα από αυτά τα στίγματα- πλοία, μαθαίνουμε όλα τα στοιχεία του πλοίου, από που έφυγε, τη πορεία και με πια ταχύτητα ταξιδεύει και πότε φθάνει στο λιμάνι που πηγαίνει. Και όλα αυτά σε πραγματικό χρόνο. Ταδεδομένα που μπορούμε να πάρουμε είναι εκατομμύρια.
Κι όλα αυτά με ένα κλικ. Μόνο εδώ, σε ένα δρομολόγιο με τραίνο, από Αθήνα – Θεσσαλονίκη, ταξιδεύουμε στα τυφλά και με μοναδικό μπούσουλα, το‘ Πάμε κι όπου βγει!”.
Έτσι φθάσαμε στο αποτρόπαιο δυστύχημα – έγκλημα, στα Τέμπη και σταμάτησαν κι οι λύκοι να ουρλιάζουν, ακούγοντας της Μάνας, τη κραυγή! “Που είναι η κόρη μου! Που είναι ο γιος μου!”, μα το κάρβουνο δεν έχει πια ψυχή. Λάθος ανθρώπου. Λάθος του σταθμάρχη.
Λάθος “το κακό το ριζικό μας”. Λάθος “κι ο Θεός που μας μισεί”, ίσως και λάθος που ταξιδεύουμε, μπορεί και να μας πούνε, χωρίς ντροπή οι υπεύθυνοι και τις βαριές ευθύνες τους, να τις ξεφορτωφούνε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα, είναι φλόγα που φουντώνει την οργή και αυτό το “ ΛΑΘΟΣ”, ζητάει τιμωρία!