Η “Βαρβάρα”, η κακοκαιρία των τελευταίων ημερών, θέτει την ανάγκη να συζητήσουμε το περιεχόμενο της “πολιτικής προστασίας”.
Ο σχεδιασμός που “κλείνει” προληπτικά τα πάντα: δρόμους, καταστήματα, σχολεία, δημόσιο τομέα, συγκοινωνίες, τα συνεχή μηνύματα του “112”, δημιουργούν ένα σκηνικό φόβου κι επικείμενης καταστροφής.
Ο πολίτης βιώνει τη “μοναξιά” της “ατομικής ευθύνης”, οι κρατικοί μηχανισμοί κινητοποιούνται πρωτίστως για να υπηρετήσουν τις ανάγκες της εικόνας και όχι να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις δυσκολίες μιας ήπιας κακοκαιρίας.
Η έλλειψη σχεδιασμού και κουλτούρας διαχείρισης του “χιονιά” ή του “καύσωνα”, η συνεχής επίκληση του “ακραίου” σε κάθε καιρικό φαινόμενο, δεν συνιστούν ούτε κατ’ ελάχιστον σχέδιο. Συνιστούν μια αφήγηση που στόχο έχει να εξαφανίσει τις ευθύνες και τις ανεπάρκειες της κυβέρνησης.
Την ίδια στιγμή κανένας σχεδιασμός αναβάθμισης, θωράκισης, εξασφάλισης λειτουργικότητας των δημοσίων υποδομών δεν προδιαγράφεται, δεν εκφωνείται.
Είναι μάλλον περιττό να τεθεί το ερώτημα σε ποια άλλη χώρα του δυτικού κόσμου, ένα διήμερο με χιόνια, ήπιας έντασης, την περίοδο του χειμώνα, οδηγεί σ αυτό το ιδιότυπο lockdown τη μισή χώρα.
Αλήθεια εάν είχαμε στην Αττική μια χιονόπτωση, όπως αυτές που σημειώνονται π.χ. στη Φλώρινα, θα μας είχαν στείλει μήνυμα με το «112», εγκαταλείψτε την πόλη;
Πέρα απ’ αυτά, όμως, την επόμενη μέρα που θα λιώσουν τα χιόνια πρέπει, επιτέλους, η Αυτοδιοίκηση και ο κεντρικός μηχανισμός να εκπονήσουν ένα πραγματικό σχέδιο πολιτικής προστασίας, που δεν θα εξαντλείται σε πολιτικές σκοπιμότητες, επικοινωνιακές φλυαρίες περί ετοιμότητας κ.λπ