“Κλιματική αλλαγή” λες και “καθαρίζεις”. Και τί κάνεις για να την αντιμετωπίσεις; Απλά, αλλάζεις κι εσύ! Ακόμη έχω στα μάτια την εικόνα του άτυχου Ισπανού, που έτρεχε, μέσα στις φλόγες, με τα ρούχα του να έχουν πάρει φωτιά!
Ήταν η μεταφορά στην οθόνη της λαϊκής εκφράσεως “φωτιά στα μπατζάκια μας”. Η φράση που αποτυπώνει την τραγική κατάσταση που δημιουργεί η πυρκαγιά. Όταν αναφλεγούν τα μπατζάκια σου, πρέπει να τα σβήσεις!
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, έχει φθάσει η χώρα μας. Εδώ και λίγα χρόνια, ζούμε με τα “μπατζάκια” μας φλεγόμενα! Και τα μπατζάκια μας και τα μυαλά μας!
“Τα εξαγορασμένα κανάλια δεν δείχνουν τις φωτιές” μου έλεγαν προ ημερών πολίτες, που γνωρίζουν την ιδιότητά μου.
Χθες, οι ίδιοι, άλλαξαν ύφος. “Αρχίσατε πάλι να δείχνετε μόνο φωτιές! Δεν υπάρχουν άλλα θέματα;”. Τρικυμία εν κρανίω, γενική!
Βεβαίως, το πρόβλημά μας, κάθε καλοκαίρι, δεν είναι άλλο από τις “φωτιές”. Τις περιμένουμε όλοι. Τις περιμένει η (εκάστοτε) κυβέρνηση, καθήμενη “σε αναμμένα κάρβουνα”.
Τις περιμένει η αντιπολίτευση, σκεπτόμενη τον τρόπο με τον οποίο θα επιτεθεί στην (εκάστοτε) κυβέρνηση! Τις περιμένει ο εσμός των “οικοπεδοφάγων”, που ακόμη βλέπουν τα βουνά της Αττικής ως “τόπο ‘κονόμας”. Τις περιμένουν οι δήμαρχοι, οι οποίοι σχεδόν πάντοτε αποδεικνύονται ανεπαρκέστατοι.
Όλοι περιμένουν τις “φωτιές” του καλοκαιριού. Όπως τις περιμένουν -και τις υφίστανται- οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί! Χθες έβλεπα και εικόνες από την φλεγόμενη Αλάσκα!
Η “κλιματική αλλαγή” είναι εδώ κι ας μην θέλουμε να το παραδεχθούμε. Και αφού γνωρίζουμε την αιτία, τί κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε; Τί κάνει η Ευρώπη για το κακό που την απειλεί με “ερημοποίηση”; Σήμερα είναι τα δάση των Πυρηναίων, αύριο θα είναι οι Άλπεις και ο Μέλας Δρυμός! Πού είναι η “Ενωμένη Ευρώπη”; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας τεράστιος ευρωπαϊκός στόλος από πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, ο οποίος θα “σκεπάζει τον ουρανό” στις μεγάλες πυρκαγιές; Τί να σου κάνουν “εικοσιοκτώ Ρουμάνοι εθελοντές”; Εδώ χρειάζεσαι σμήνη πυροσβεστικών μέσων, τα οποία δεν υπάρχουν! Και τρέχεις με τις μάνικες και με τα “βαρελάκια” να αντιπετωπίσεις τον όλεθρο που σε κυκλώνει!
“Γιατί δεν είχαμε και το ’70 πυρκαγιές;” με ρώτησε φίλος, σαφώς με νόημα! Είχαμε και τότε (όχι σε αυτό τον βαθμό) αλλά τότε υπήρχε και η ΜΟΜΑ! Ο Στρατός με τα συνεργεία του, που κάθε Φθινόπωρο και Άνοιξη όργωνε τα βουνά κι έφτιαχνε “αντιπυρικές ζώνες”. Ποιός θα τρέξει τώρα να τις φτιάξει; Οι εργολάβοι, που “τρίβουν τα χέρια τους” όταν η Αττική ακόμη οικοπεδοποιείται;
Δυστυχώς, “λουζόμαστε” τα χάλια που εμείς δημιουργήσαμε! “Ένα σπίτι μέσα στα πεύκα” όνειρο του “άσχετου” Έλληνα.
“Μεσα στα πεύκα” ,στην εποχή της λογικής, υπήρχαν μόνο κατασκηνώσεις! Κι εκείνες σε αντίσκηνα, μεταφερόμενα!
Προχθές, την ώρα της φωτιάς, βρισκόμασταν στον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος για την απονομή υποτροφιών σε παιδιά ναυτικών. Απέναντί μας, οι φλόγες της Πεντέλης και το τεράστιο κύμα καπνού. Το γαλάζιο της θάλασσας σιγά-σιγά γινόταν γκρίζο! Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Καιρός να αλλάξουμε κι εμείς. Αλλιώς, “φωτιά στα μπατζάκια μας”!