Όταν τα φώτα της δημοσιότητας αποσυρθούν από το ΚΙΝΑΛ , τότε θα δούμε με ηρεμία τι άλλαξε και τι όχι. Υπάρχει νέα ηγεσία που αναδείχθηκε μέσα από μια διαδικασία δημοκρατική και μαζική.
Σημειολογικά ο Νικος Ανδρουλακης απέφευγε να χρησιμοποιήσει τον όρο της προοδευτικής διακυβέρνησης – κόκκινο πανί για το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο – ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου τον ενέταξε στην επιχειρηματολογία του παράλληλα με την κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως απέφυγαν να την αποκλείσουν. Ο Ανδρέας Λοβερδος αντιθέτως, πολύ καθαρά υποσχόταν την μαχητική συμμετοχή του κόμματος στο αντίΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Και οι τρεις με πρώτο τον Ανδρέα Λοβέρδο -που τάχθηκε υπέρ της ολικής επαναφοράς του με ανάσταση τίτλου και συμβόλου- μιλούσαν πολύ για το ΠΑΣΟΚ και ελάχιστα για το ΚΙΝΑΛ.
Τι σημαίνει αυτό για την υπόσταση του ΚΙΝΑΛ θα φανεί. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην κληρονομείται – και αυτό απεδείχθη πανηγυρικά σε αυτή την εσωκομματική διαδικασία- όμως πολιτικά έχει για τα καλά τεμαχιστεί χρόνια τώρα και η νοσταλγία ως συγκολλητικό υλικό δεν θα το ανασυγκροτήσει.