Οι πολιτικές ελίτ αρχίζουν να κατανοούν ότι είναι ανάγκη για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα να περιοριστούν οι κοινωνικές ανισότητες. Όχι από φιλανθρωπική διάθεση φυσικά, αλλά για να μην ακολουθήσει μια κοινωνική έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο το σύστημα.
>>Aλλαγές στην παγκόσμια σκηνή και στην Ευρώπη βρίσκονται σε εξέλιξη και η χώρα μας θα πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη: «Γερμανία χωρίς τη Μέρκελ, Τουρκία χωρίς Ερντογάν», γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit, τονίζοντας ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά το τέλος εποχής για τους δύο από τους μακροβιότερους στον κόσμο.
Σύμφωνα με ανάλυση του αμερικανικού Ινστιτούτου «Center for American Progress ,ο Μάριο Ντράγκι αποτελεί «μια τεράστια ευκαιρία για τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να προωθήσει την ατζέντα του και στον οικονομικό τομέα στην Ευρωπαϊκή Ενωση».
Με την ανάδειξη των Γερμανών Πρασίνων σε ρυθμιστικό παράγοντα στην Καγκελαρία ,ο Ιταλός πρωθυπουργός θα μπορέσει πιο εύκολα να προωθήσει μια άλλη πολιτική στην ΕΕ, μακριά από την αποτυχημένη και καταστροφική συνταγή της λιτότητας του διδύμου Μέρκελ-Σόιμπλε.
«Ο Ντράγκι θέλει να υιοθετήσει η Ευρώπη μια νέα πορεία , ενάντια τους νεοφιλελεύθερους ιδεολόγους που επιδιώκουν την επιστροφή της ΕΕ στους αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες που έφεραν την οικονομική καταστροφή. Και αυτό δεν πρόκειται για μια αυστηρά ευρωπαϊκή συζήτηση. Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας αμερικανικών προϊόντων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ αντιπροσωπεύουν το ήμισυ της οικονομικής παραγωγής στον κόσμο, και μια ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία σημαίνει μεγαλύτερη αγορά αμερικανικών προϊόντων. Οπως λοιπόν ο Πρόεδρος Μπάιντεν πιέζει για τολμηρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, πρέπει να ενθαρρύνει την Ευρώπη να κάνει το ίδιο ,με στόχο τη διαμόρφωση ενός διατλαντικού σχεδίου οικονομικής ανάκαμψης» τονίζεται στην ανάλυση του Center for American Progress.
Στον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν πρέπει να πιστωθεί άλλωστε και η ιστορική συμφωνία των υπουργών Οικονομικών των χωρών της G7 για τη θέσπιση ενός παγκόσμιου ελάχιστου φορολογικού συντελεστή 15% στα κέρδη των πολυεθνικών κολοσσών.
Ο στόχος είναι η καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων ,καθώς θα αποθαρρύνονται οι πολυεθνικές να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε χώρες με χαμηλό φόρο, ανεξάρτητα από το πού πραγματοποιούνται οι πωλήσεις τους.
Η συμφωνία πλήττει κυρίως του Γίγαντες του διαδικτύου -τις λεγόμενες GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple και Microsoft) , που έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να μην καταβάλουν φόρους.
Οι πολιτικές ελίτ αρχίζουν να κατανοούν ότι είναι ανάγκη για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα να περιοριστούν οι κοινωνικές ανισότητες. Όχι από φιλανθρωπική διάθεση φυσικά, αλλά για να μην ακολουθήσει μια κοινωνική έκρηξη με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο το σύστημα.
