Κρατητήριο ασφάλειας Πειραιά.
Λείπετε πια οι περισσότεροι, μα όσο υπάρχω ακόμα, σας θυμάμαι, καθισμένους στο μωσαϊκό για να χωρέσουμε, ακουμπώντας ο ένας πάνω στον άλλον.
Εκείνον τον αγαπημένο Μανιάτη δικηγόρο με το ξύλινο ποδάρι, που δεν μπορούσε να το βολέψει ,τον Αντώνη τον Μαντούβαλο.
Τον “άγιο” Γιώργο Μπελαβίλα που δεν έκρυβε την πίκρα του, ” τον θυμάμαι να να μονολογεί” ” γιατί μωρέ πάλι, (γι’ αυτόν και για τους πιο πολλούς ήταν πάλι..) “γιατί;”
Τον γιατρό Γιάννη Φραγκούλη που. ως αναπληρωτής Δήμαρχος Πειραιά, είχε αρνηθεί να δεχτεί, τον Αμερικανό ναύαρχο του 6ου Στόλου , (τώρα θεωρείται υψίστη τιμή να δεχτεί ο ναύαρχος να επισκεφθεί τις τοπικές αρχές, – πως αλλάζουν οι καιροί-), τον Φίλιππο Κοτέα, τον Γιώργο Κοτέα, τον Τάκη τον Καραβίτη, τον Θαλή Δίζελο, τον Νώντα Σαρανταένα, τον Σταμάτη Κοιλάκο (τον μικρό…) τον Χάρη Κουτσομήτρο, την οδοντίατρο Έλλη Ιωαννίδου, με σπασμένα πλευρά, τον Μπάρμπα Κώστα τον Τσαρπαλη, τον Σωτηράκη τον Μακρίδη, τον Κώστα Αθανασιάδη, τον Μίμη Μωραΐτη, τον Σεραφείμ τον Γιαννούλη, τον Κώστα Ζησιάδη τον, τον, τον, ….
Χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις, χωρίς κατάρες κι, αναθέματα,
Ποτέ πια…