Και είναι πολλοστή φορά που παίρνω τη γυναίκα μου τηλέφωνο και μου λέει “τι θες ξαποστειρωσα τα γάντια μου”
Είναι τέσσερις και μιση ρε κορίτσια μου πότε θα γυρίσεις, πάλι 6 θα πάει όπως και τις άλλες μερες; Ποιος θα σε πληρώσει για αυτές τις ώρες;
Ποιος θα σε πληρώσει για τις ώρες που γυρνάς σπίτι σου καβουλιασμενη σαν ς τελικό από την αγγυλοποιητιλη σπονδυλαθριτιδα και την οστεοαρθιτιτιδα και κάθεσαι και προσπαθείς να βγάλεις πρόγραμμα κλινικής με τα ελάχιστα άτομα που διαθέτεις και που στο τέλος θα σου πουν μπαστα δεν πάει άλλο χωρίς ρεπό!!!
Ποιος θα μαγειρέψει στα παιδιά σου να φάνε, γιατί βαρέθηκαν τα μακαρόνια και τα αυγά που έμαθα να κάνω στα 50 μου για να μην μένουν νηστικά στις 3 που γυρνάω εγώ από το νοσοκομείο…
Ποιος θα διαβάσει τα δικά σου τα παιδιά που είναι όλη μέρα χωρίς έλεγχο στην τηλεκπαιδευση αφού δουλεύουμε και οι 2 ασταμάτητα.
Ποιος θα δώσει στα δικά σου στα παιδιά ένα φιλί που είσαι με μάσκα στο σπίτι μην μας κολλήσεις covid?
Μα δεν μπόρεσε να μου απαντήσει γιατί δίπλα της μια γιαγιά με covid έκλαιγε και ήθελε να γυρίσει σπίτι
Δεν μπορούσε να μου απαντήσει γιατι οι άλλες νοσηλευτριες έχουν μικρότερα παιδιά μονα τους, και κάποιες δεν έχουν ούτε άνδρα να νοιαστει….
Ειιιιιιιιιι!!!!@ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ?????
Να μην σας πω που να βάλετε τα παλαμάκια σας και τα πατατάκια σας ……
Είμαστε και μεις άνθρωποι και πρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια και ανθρώπινες συνθήκες και μην ακούσω να μιλάει κανείς για κατάσταση κρίσης….
Γιατι στις καταστάσεις κρίσεων και καταστροφών ακολουθούμε πρωτόκολλα συγκεκριμένα
Δεν αποδεκατιζουμε το ήδη αποδεκατισμενο νοσηλευτικό προσωπικά!!!!!
Δρ. Γεώργιος Λυράκος
Κλινικός Ψυχολόγος Υγειας
Ψυχοθεραπευτής